Potwór ze szklanego ekranu – Obcy, Predator, Pennywise i inne. Ich historia, filmy, w których występowały i inne informacje

Straszą nas od lat, podnoszą adrenalinę, doprowadzają nasze serca do szybszego bicia. Dziś przyjrzymy się najpopularniejszym filmowym potworom. Prześledzimy historię ich powstania oraz opowiemy o filmach, w których brały udział.

Co straszy nas od lat na ekranach telewizorów?

Duchy, zjawiska paranormalne, krwawe jatki lub potwory – twórcy kina grozy mogą przebierać wśród wielu czynników, które mają straszyć odbiorcę. W tekście skupimy się na tych ostatnich, które niejako stały się już ikonami popkultury – choć niektóre mniej. Trudno spotkać dziś osobę, która nie słyszała o chociaż Obcym, Predatorze, czy klaunie Pennywise. Przypomnijmy sobie zatem ich “sylwetki”, a jeśli jeszcze nie miałeś okazji ich poznać – być może to dobra pora do nadrobienia zaległości?

Obcy – w kosmosie nikt nie usłyszy krzyku

Obcy – Ósmy pasażer Nostromo Ridleya Scotta (1979 r.) uznawany jest za absolutne arcydzieło horroru z gatunku science fiction. Wiele osób nie boi się wręcz stwierdzenia, że ten nagrodzony Oscarem film zapoczątkował swój gatunek, a przynajmniej na tak wielką skalę. To pierwsza z wielu kolejnych produkcji przedstawiających postać Obcego, czyli ksenomorfa (ang. Xenomorph) stworzonego przez malarza Hansa Rudolfa Gigera. Jego nazwa jest nieprzypadkowa, składają się na nią bowiem dwa greckie słowa: ksenos, czyli obcy, i morphe, tj. kształt.

Na ogromną sławę potwora wpłynęła przede wszystkim niezwykle trafna kreacja postaci mającej budzić grozę. Ksenomorf łączy w sobie większość popularnych ludzkich fobii, dzięki czemu rzeczywiście przeraża. Im dłużej analizujesz jego wygląd, tym mocniej odczuwasz niepokój związany z obecnością czegoś ogromnego, oślizgłego i niezwykle groźnego. Zatrważający Obcy to humanoidalna pozaziemska forma życia o częściach ciała przypominających ludzkie. Z tą różnicą, że poza czterema kończynami ma też długi ostro zakończony ogon.

Ciało ksenomorfa pokrywają wypustki i śluz zamieniający się w początkowo lepką, a z czasem zastygającą substancję służącą do unieruchamiania ofiar. Obcego wyróżnia również przedłużona głowa, brak oczu i monstrualny pysk z ogromnymi kłami, wewnątrz którego znajduje się druga, mniejsza szczęka. Co więcej, w jego żyłach zamiast krwi płynie żrący kwas. Cykl ich życia wymaga umieszczenia embrionu Obcego w nosicieli (np. człowieku), którzy łapani są (choć to nie reguła) przez dorosłe osobniki do sieci śluzu – na wzór pająków.

Spotkanie z ksenomorfami bez wątpienia można zaliczyć do niezapomnianych. Nic więc dziwnego, że poza pierwszym filmem, tj. Obcy – Ósmy Pasażer Nostromo powstało łącznie 7 dodatkowych produkcji. Kontynuacją Pasażera są: Obcy: Decydujące starcie (reż. James Cameron), Obcy 3 (David Fincher) oraz Obcy: Przebudzenie (Jean-Pierre Jeunet) tworzące sagę. Przed powstaniem czwartego tytułu mówiono o trylogii Obcego i wiele osób wciąż używa takiego terminu, nie uznając Przebudzenia za rzeczywistą kontynuację.

Do tego dochodzi prequel Ridleya Scotta: Prometeusz i Obcy: Przymierze czy crossovery: Obcy kontra Predator (reż. Paul W.S. Anderson) oraz Obcy kontra Predator 2 (bracia Strause). Sława ksenomorfów nie zakończyła się oczywiście na wielkim ekranie, powstało bowiem również 13 powiązanych gier komputerowych i 1 planszowa. W Obcego można zagrać między innymi dzięki produkcjom: Aliens vs Predator, Aliens: Colonial Marines, Obcy: Izolacja czy powstające właśnie Aliens: Fireteam Elite czy polskiej planszówce Obcy nawiązującej do Decydującego starcia. 

Obcy doczekał się też adaptacji książkowej: trylogii Alana Deana Fostera, jednego tytułu Ann Crispin i trzech Steve’a Perry’ego, a także 19 kolejnych tytułów niewydanych w Polsce oraz komiksowej (łącznie 58 pozycji!). W 2019 roku powstał serial animowany Alien: Isolation – The Digital Series, a obecnie fani czekają na premierę serialu kręconego przez Disneya i zapowiadanego jako całkowicie nową historię opowiadaną w uniwersum ksenomorfów.

Pennywise – nie każdy klaun rozbawi Cię do łez

Przedstawia się jako Tańczący Klaun Pennywise, a uśmiech na twarzach dzieci i dorosłych powoduje tylko w chwili, gdy zakrywa swoje oblicze nieodłącznie towarzyszącym mu czerwonym balonikiem na sznurku. Ludzie mający z nim do czynienia i poznający jego prawdziwą stronę mówią na niego: To. Pennywise jest kreaturą starszą od samego wszechświata, z postaci klauna przyjmującą formę stworzeń lub rzeczy, których napotkani ludzie boją się najbardziej.

Przerażającego klauna stworzył Stephen King, czyniąc z niego antagonistę swojej powieści To z 1986 roku. Choć to właśnie cyrkową postać przyjmuje najczęściej, Pennywise jest bliżej nieokreślonym pozaziemskim bytem. Autor w jednym z fragmentów przedstawia To jako skupisko całego zła mającego miejsce na Ziemi. Przypomina demona i pochodzi z wymiaru Macroverse. 

Pennywise zamieszkuje kanały miasteczka Derry i budzi się co 27 lat, by polować na dzieci. W tym miejscu warto zaznaczyć, że król literatury grozy stworzył morderczego klauna, wzorując się na amerykańskim seryjnym mordercy Johnie Gacym (występującym charytatywnie jako klaun).

Pennywise przeraża również w adaptacjach filmowych. Pierwszą jest niezwykle klimatyczne To z 1990 roku w reżyserii Tommy’ego Lee Wallace’a. Dokładnie 27 lat później, w 2017, co stanowi zauważalne powiązanie z fabułą, na wielkim ekranie pojawiła się pierwsza część remake’u Andersa Muschiettiego (To), a w 2019 druga (To: Rozdział 2). Za ciekawostkę można uznać fakt, że postać Pennywise’a wystąpiła w kilku grach mobilnych, np. wysoko ocenianym Death Park: Straszny klaun oraz Pennywise Killer Clown.

Predator – łowca idealny

Predator jest efektem współpracy braci Jima i Johna Thomas z rysownikiem Stanem Winstonem oraz Jamesem Cameronem. To humanoidalny przedstawiciel inteligentnej formy życia pozaziemskiego będący kosmicznym myśliwym. Od człowieka odróżniają go przede wszystkim charakterystyczne żuwaczki, wysoka wytrzymałość ciała, niezwykła siła i brutalność. Co więcej, krew predatorów ma właściwości bioluminescencyjne, ochronne oraz wzmacniające organizm.

Ta niezwykła, wysoce rozwinięta rasa oddaje się przede wszystkim krwawym polowaniom w całym wszechświecie, łowy traktując jako metodę udowodnienia swojej wartości w klanie. Po pokonaniu przeciwnika zachowują trofea w postaci czaszek i kręgosłupów swoich ofiar. Ogromny skok w hierarchii stanowi upolowanie ksenomorfa i zdobycie jego trofeum.

Zaawansowane technologicznie uniwersum Predatorów przedstawiają przede wszystkim słynne filmy sci-fi: Predator w reżyserii Johna McTiernana, Predator 2 (reż. Stephen Hopkins), Predators (Nimróda Antala) oraz Predator (Shane Black). Powstały 2 crossovery: Obcy kontra Predator (Paul W.S. Anderson) i Obcy kontra Predator 2 (bracia Strause). Predatorzy doczekali się również tematycznych gier komputerowych, między innymi Predator: Hunting Grounds oraz Aliens vs Predator oraz wielu komiksów.

Pinhead – wysłannik z piekła

Blada twarz, skalp pozbawiony włosów, głęboko osadzone oczy przypominające puste oczodoły, szpilki wkłute na powierzchni całej czaszki i skórzane szaty łączące cechy sutanny oraz strojów rodem ze sceny BDSM – tak przedstawiają się Cenobici z Zakonu Gash w doskonałej serii Hellraiser. Ich przywódcą jest Pinhead (nazywany także Piekielnym Kapłanem), główny antagonista wszystkich filmów. Zakon wyznaje sadomasochistyczną religię i zajmuje się przede wszystkim torturowaniem ludzi chcących wejść w świat nadludzkich doznań.

Ofiary nieświadomie przywołują do siebie Cenobitów (żyjących w innym wymiarze), otwierając tajemnicze pudełko, czyli tzw. Konfigurację Lamentu. Odkrycie jego wnętrza ma gwarantować właśnie dostęp do wrażeń, których nie sposób doświadczyć na Ziemi. Po otwarciu, okazuje się jednak, że niezwykłymi odczuciami są brutalne tortury: przebijanie hakami, podwieszanie, rozrywanie. 

Pinhead wpisał się w historię horrorów jako jeden z najbardziej inteligentnych i opanowanych antagonistów. Przemawia w sposób elokwentny, wyniosły oraz chłodny, doskonale odzwierciedlając szalonego intelektualistę. Zarówno postać samego Piekielnego Kapłana, jak i pozostałych Cenobitów coraz lepiej przedstawiają wszystkie kolejne produkcje filmowe (łącznie jest ich aż dziesięć!) z przedrostkiem Hellraiser. 

To kolejno: Hellraiser: Wysłannik piekieł (film Clive’a Barkera), Hellraiser: Wysłannik piekieł II (Tony’ego Randela), Hellraiser: Piekło na ziemi (Anthony’ego Hickoksa), Hellraiser: Dziedzictwo krwi (Kevina Yaghera oraz Alana Smithee’a), Hellraiser: Wrota piekieł (Scotta Derricksona) oraz produkcje Ricka Boty: Hellraiser: Droga do piekła, Hellraiser: Sekta, Hellraiser: Hellworld.com, a także Hellraiser: Revelations (Victor Garcia) i Hellraiser: Judgment (Garry J. Tunnicliffe).

O cenobitach powstała seria komiksów również tytułowanych Hellraiserem oraz, oczywiście, słynne opowiadanie Clive’a Barkera, które zapoczątkowało całą historię Wysłannika Piekieł. I choć miłośnicy tej filmowej serii horrorów zgodnie przyznają, że najlepsze były pierwsze części, a z każdą kolejną oceny spadają, to nie ulega wątpliwości, iż Pinhead należy dzisiaj do najbardziej kultowych kinowych potworów.

The Thing – człowiek to najcieplejsze miejsce, by się skryć

Coś to niemalże organizm doskonały. Zdolność do zahibernowania na miliony lat czy upodobnienie się do każdego przejętego bytu żyjącego (łącznie z przejęciem jego wspomnień) to oszałamiające możliwości. Coś, czyli nieustannie rozprzestrzeniający się potwór z horroru The Thing, mrozi krew w żyłach już od lat pięćdziesiątych, gdy po raz pierwszy zagościł na ekranach kina grozy sci-fi w filmie Istota z innego świata (reż. Christian Nyby i Howard Hawks). 

Wszystko zaczęło się od noweli Johna W. Campbella zatytułowanej Kim jesteś? – poznajemy w niej losy naukowców stacjonujących w bazie na Antarktydzie, którzy odkrywają zamrożoną istotę o niebieskim ciele i trzech czerwonych oczach. Organizm okazuje się obcą formą życia, która powraca do życia i przejmuje kontrolę nad członkami stacji.

Potwór przeraża nie tylko zdolnością asymilacji połączonej ze zmiennokształtnością, lecz także tym, że każda z jego komórek stanowi osobną formę życia. Jeżeli więc odetniesz mu rękę, będziesz mieć do czynienia z dwoma istotami zdolnymi przejąć tożsamość swojej ofiary. Zniszczyć może ją wyłącznie spalenie. Ten przerażający stwór największą popularność zdobył dzięki filmom The Thing, części pierwszej w reżyserii Johna Carpentera (dziś uznawanej za legendarną) i prequelu Matthijsa van Heijningena Jr. o tym samym tytule. Z potworem zmierzysz się również w grze komputerowej The Thing.

Drakula – klasyka grozy

Wampir, o którym choć raz słyszała prawdopodobnie każda osoba na świecie. Nic dziwnego, bo to właśnie książkowa kreacja Drakuli (w powieści Dracula Brama Stokera) stworzyła powielany do dziś obraz tych przerażających stworzeń. Antybohater charakteryzuje się bladą, ziemistą cerą, długimi, szczupłymi rękami, wystającymi kłami i nocnymi polowaniami na ofiary. Roztacza niezwykłą aurę czyniącą z wampirów istoty nie tylko tajemnicze, lecz także niezwykle sensualne.

Sprawdź: Polskie horrory – najlepsze polskie filmy grozy. Sprawdź te TOPowe tytuły!

Drakula potrafi zmieniać swój kształt i rozpływać się w powietrzu. Nie ma odbicia w lustrze, nie musi jeść ani pić, by przeżyć. Na podstawie tej demonicznej postaci nakręcono ponad 40 filmów oraz seriali (w tym animacji, np. Hotel Transylwania). Wśród najważniejszych wymieniane są: Nosferatu – symfonia grozy (reż. Friedrich W. Murnau) oraz filmy tytułowane Dracula w reżyserii Teda Browninga, Terenca Fishera, Johna Badhama, Francisa Coppoli i Gary’ego Shore’a. Postać występuje też w serii gier wideo.

Pumpkinhead – zemsta ma swoją cenę

Jeśli dotychczas Pumpkinhead kojarzył Ci się wyłącznie z głupiutkim Jackiem z krainy Oz, demon Dyniogłowy całkowicie odmieni Twoje spojrzenie na to imię. Jego postać zasłynęła dzięki serii przerażających horrorów: Dyniogłowy (reż. Stan Winston), Dyniogłowy II: Krwawe Skrzydła (Jeff Burr), Dyniogłowy: W proch się obrócisz (Jake West), Dyniogłowy IV: Krwawy spór (Michael Hurst). Sama postać Pumpkinheada została natomiast stworzona przez Stana Winstona.

Sensem jego istnienia jest zabijać dla zemsty na zlecenie przywoływaczy. Dyniogłowy zawsze znajdzie wskazaną ofiarę, nieważne, gdzie się ona ukryje. Nie myśl jednak, że może być Twoim sprzymierzeńcem, gdy zostaniesz kolejnym z przywołujących. Również oni czują bowiem ból fizyczny i emocjonalny podczas śmierci mordowanych osób – współodczuwają z ofiarą.

Wyglądem Pumpkinhead kojarzy się może z Obcym. Gdy pojawia się wśród ludzi, przybiera postać humanoidalnego stwora z dużą głową, bladą, cienką skórą oblepiającą szkielet i żyły, długim ogonem, szponiastymi palcami, potężnymi nogami oraz bulwami na ramionach. Pumpkinhead to wcielenie zemsty i jej konsekwencji. Poza filmami jego postać zagościła także w serii komiksów (spod ręki Cullena Bunna) i gry wideo: Bloodwings: Pumpkinshead’s Revenge.

Wszystkie wymienione postacie to absolutna klasyka swojego gatunku. Jeśli jakaś była Ci dotychczas obca, koniecznie przygotuj się na długi wieczór grozy – gdy poznasz je bliżej, trudno będzie oderwać wzrok od ekranu… i zasnąć. Nie sposób stwierdzić, który z nich przeraża najbardziej, bez dwóch zdań można natomiast powiedzieć, że każda stała się prawdziwą legendą świata horroru w klimacie science-fiction.

Może Cię zainteresować: UFO i kino – najlepsze filmy o kosmitach